Deadpool Kills the Marvel Universe #4 (2012)

แม้แต่พันนิเชอร์หรือทาสก์มาสเตอร์ก็ไม่สามารถหยุดเดดพูลได้
นี่คือบทสุดท้ายของการฆ่าล้างจักรวาลมาร์เวลของเดดพูล
แต่มันเป็นเพียงบทเริ่มต้นของการฆ่าที่หฤโหดยิ่งกว่า..



Deadpool Kills the Marvel Universe
Part IV: Punisher Punished!
เรื่องโดย : Dalibor Talajić, Lee Loughridge
วางจำหน่าย : 22 สิงหาคม 2012
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics
ผู้สปอยล์ : Musashi

เดดพูลฆ่าล้างจักรวาลมาร์เวล ตอนที่ 4

(คลิ๊กที่รูปเพื่อดูรูปขนาดใหญ่)

เปิดเรื่องมาที่ผู้สื่อข่าวกำลังรายงานสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ด้วยสีหน้าหวาดกลัว

ผู้สื่อข่าว : --ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยครับ
ผู้สื่อข่าว : มันเหมือนกับว่าเรื่องเลวร้ายที่สุดซึ่งประชาชนต่างหวาดกลัวกันอยู่ได้เกิดขึ้นแล้ว

นั่นก็คือการตะลุมบอนกันกลางเมืองของเหล่าซูเปอร์ฮีโร่และเหล่าสุดยอดวายร้ายนั่นเอง แม้แต่ในระหว่างที่กำลังรายงานอยู่นั้น ศพของซูเปอร์ฮีโร่ชุดแดงคนหนึ่งก็ตกลงมาข้างๆ ผู้สื่อข่าว่ในสภาพสุดสยองถูกไม้พลองของตัวเองทิ่มเข้าไปในดวงตาทั้งสองข้าง (รู้ใช่มั๊ยว่าใคร ?)

ผู้สื่อข่าว : ท่านสุภาพสตรีและท่านสุภาพบุรุษครับ.. ใน.. ในเหตุการณ์สุดสะเทือนขวัญนี้ ดูเหมือนว่า--

ผู้สื่อข่าว : --เหล่าฮีโร่และวายร้ายจำนวนมากกำลังจะเริ่มการฆ่าตัวตายหมู่กันแล้ว!

ผู้สื่อข่าว : เท่าที่ผมเห็น ทั้งชายและหญิงเหล่านี้ดูเหมือนว่าจะตั้งใจที่จะโดดลงไปหาความตายกันเอง!

ภาพที่ปรากฎตรงหน้าคือเหล่าฮีโร่และวายร้ายจำนวนมากต่างยืนเรียงหน้ากระดานกันอยู่ท่ามกลางกลุ่มควันบนยอดตึก

ทั้งหมดดูเหมือนจะตกอยู่ในภวังค์ของการโดนสะกดจิตหรืออะไรซักอย่างที่ทำให้พวกเขาไม่เป็นตัวของตัวเอง

ผู้สื่อข่าว : อะไรเป็นสาเหตุของการกระทำที่สิ้นหวังและสิ้นคิดนี้กันแน่ ?

ในระหว่างนั้นมีชายคนหนึ่งส่องปืนไรเฟิลไปยังเหล่าผู้เคราะห์ร้ายที่โดนสะกดจิตเอาไว้

บูลอายส์ (Bullseye) ไม่ใช่เป้าหมาย

นิค ฟิวรี่ (Nick Fury) ก็ยังไม่ใช่เป้าหมาย

เขาเลื่อนกล้องลงมาส่องเข้าไปข้างในตึก เงาร่างหนึ่งยืนหันหลังให้เขาอยู่หน้าบานหน้าต่าง

เดดพูล!! (Deadpool) นี่แหละเป้าหมายที่เขาต้องการ

ชายผู้ถือปืนไรเฟิลในชุดเสื้อหัวกะโหลกลั่นกระสุนสังหารทันที! ลูกกระสุนพุ่งทะลุหน้าต่างตึกและคาดว่าคงพุ่งทะลุร่างเป้าหมายด้วย

ชายผู้ลั่นไกปืนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก พันนิชเชอร์ (Punisher) เพชรฆาตแห่งจักรวาลมาร์เวลนั่นเอง (ผู้ซึ่งเคยมีผลงานฆ่าล้างจักรวาลมาร์เวลมาก่อนเดดพูลซะอีก ตั้งแต่ปี 1995 ในเรื่องสั้นเล่มเดียวจบ Punisher Kills the Marvel Universe) เขาเหวี่ยงปืนไรเฟิลทิ้ง ก่อนที่จะเดินออกจากตึกซุ่มยิง ผ่านเหล่าฮีโร่และวายร้ายที่กำลังถูกสะกดจิตให้ต่อสู้กันเองอยู่ด้านล่าง

Punisher : โทษทีนะ พวก ไม่มีเวลาพอจะหยุดคุยด้วย

ป๋าแฟรงค์เลยแจกลูกปืนให้แทนคำทักทาย ดูจากภาพก็ไม่รู้ว่าใครที่เป็นผู้โชคร้ายอะนะ

Punisher : ต้องรีบจัดการเดดพูลให้ได้ก่อนที่ฮีลลิ่งแฟคเตอร์ของหมอนั่นจะฟื้นสภาพให้หมอนั่นลุกขึ้นมาได้อีก

โครม!

Punisher : มาส่องดูหน้าแกกันหน่อยดีกว่า

Punisher : หลังจากสิ่งที่แกทำลงไป ชั้นอยากจะมองเข้าไปในตาแกตอนที่แกฟื้นขึ้นมาแล้วชั้นก็ฆ่าแกซ้ำ--

Punisher : --อีกครั้ง

ป๋าแฟรงค์ถอดหน้ากากของเดดพูลออก แต่ใบหน้าที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นกลับไม่ใช่เดดพูล หรือ เวด วิลสัน (Wade Wilson) อย่างที่เขาคิด


Punisher : พัพเพ็ทมาสเตอร์?! (Pupet Master)

พัทเพ็ทมาสเตอร์เป็นพ่อเลี้ยงของอลิเซีย มาสเตอร์ (Alicia Masters) คนรักของ ธิง (Thing) แห่งแฟนแทสติกโฟร์ (Fantastic Four) เขามีความสามารถในการสร้างหุ่นดินเหนียวฉาบกัมมันตรังสีชนิดพิเศษซึ่งสามารถควบคุมคนที่ถูกนำมาปั้นเป็นหุ่นดินเหนียวได้

Punisher : เอิ่ม--

ในขณะที่ป๋าแฟรงค์เรากำลังเงิบอยู่นั้น เงาร่างหนึ่งก็ปรากฎตัวขึ้นมาทางด้านหลังของเขา พร้อมกับพูดประโยคที่เขาคุ้นเคย

Deadpool : "ไดอารี่ที่รัก..." เอ้อ... ชั้นหมายถึง "บันทึกสงครามที่รัก..."

ในมือของเดดพูดถือตุ๊กตาดินเหนียวที่ดูยังไง๊ยังไงมันก็เป็นตุ๊กตาดินเหนียวแทนตัวของป๋าแฟรงค์แน่ๆ

Deadpool : "วันนี้... หลังจากนานนับปีของการเป็นนักฆ่าผู้น่ากลัวสำหรับเจ้าพวกอาชญากร... ชั้นก็ถูกปิ้วโดยเจ้าตุ๊กตาหัวกะหล่ำปลีตัวนึง"

Deadpool : "ขอบคุณสำหรับความว่างเปล่า ความชอบธรรม ความโกรธเกรี้ยว และ การล้างแค้น"

Punisher : เอิ่ม...อึก...

ปืนในมือของป๋าแฟรงค์ขยับเข้ามาจ่อที่ขมับของเขาเอง ตามตุ๊กตาดินเหนียวที่เดดพูลบังคับไว้

Deadpool : ปัง

สิ้นเสียงปังจากปากของเดดพูล เพชรฆาตที่ชื่อแฟรงค์ แคสเซิลก็จากโลกนี้ไปตลอดกาล

Deadpool : ขอโทษสำหรับเรื่องนี้นะ แฟรงค์

Deadpool : ชั้นรู้ ชั้นรู้ การฆ่าพวกตัวประหลาดทั้งหมดในโลกมันน่าจะเป็นงานของนาย

Deadpool : แต่นายมันคิดเล็กเกินไป และชั้น ชั้นมีตุ๊กตาพี่เบิ้มตัวนึงให้ต้องไปเล่นด้วย... แอคชั่นฟิคเกอร์รุ่นพิเศษที่พัพเพ็ทมาสเตอร์ปั้นขึ้นมาให้ชั้นเลย... แหลังจากที่ตุ๊กตาพวกนั้นพังไปแล้ว...

เงาของตุ๊กตาดินเหนียวขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือของเดดพูลนั่นคือ...

Deadpool : ...ชั้นยังมีปลาใหญ่ให้ทอดกินอยู่อีก

เหล่าฮีโร่และวายร้ายแห่งห้วงอวกาศห่างไกลออกไป ไม่ว่าจะเป็นซิลเวอร์เซิฟเฟอร์ (Silver Surfer) โนว่า (Nova) กลาดิเอเตอร์ (Gladiator) หรือแม้แต่ธานอส (Thanos) ต่างล้มตายลงด้วยพลังของตุ๊กตาดินเหนียวในมือของเดดพูล เพราะตุ๊กตาตัวนั้นคือ... กระสอบทรายอวกาศ เอ๊ย! ผู้กลืนกินพลังงานดวงดาราแห่งอวกาศ หรือ กาแลคตัส (Galactus) นั่นเอง

ย้อนกลับมาที่โลก ณ หนองน้ำกลางป่าลึกแห่งหนึ่ง ทาสก์มาสเตอร์ (Taskmaster) ที่ถูกป้าเมย์และเหล่าผู้ที่เกี่ยวข้องกับเหล่าซูเปอร์ฮีโร่ที่ถูกฆ่าตายไปว่าจ้างให้มาตามฆ่าเดดพูลกำลังเดินลุยน้ำที่ลึกถึงต้นขาของเขาอยู่

Taskmaster : ชั้นได้ท่องเที่ยวไปตามที่โสโครกต่างๆทั่วโลก

Armpits of The World เป็นคำแสลงที่หมายถึงสถานที่ที่สกปรกโสโครกมากๆ ครับ

Taskmaster : ที่นี่มันยังไม่ใช่ที่ๆแย่ที่สุดที่ชั้นเคยเจอมาหรอก

Taskmaster : แต่ชั้นก็จะทำให้มันกลายเป็นหลุมศพที่สมบูรณ์แบบเหมือนเดิมนั่นแหละ

และคนที่อยู่เบื้องหน้าของทาสก์มาสเตอร์ก็คือเดดพูลนั่นเอง

Taskmaster : ชั้นพอแล้วกับการไล่ตามแก เวด ชั้นจะจบทุกอย่างที่นี่และเดี๋ยวนี้ ชั้นจะฝังแกให้ลึกลงไปในโคลนจนไม่มีใครจะได้พบแกอีกเลย บางทีนะ... พอเวลาผ่านไป... ผู้คนอาจจะลืมแกและอะไรที่แกทำไปเลยก็ได้

เราไม่ได้ต้องการให้ถูกลืม

เราต้องการที่จะไม่เคยมีอยู่เลยตั้งแต่แรกต่างหากล่ะ

Taskmaster : เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ ?

Deadpool : ชั้นหรอ ? ชั้นไม่ได้พูดอะไรซักคำ ? หรือชั้นพูด ?

Deadpool : ที่จริงแล้วชั้นกำลังกังวลอยู่ว่าเมื่อไหร่นายจะโผล่มาซักที มันเป็นอะไรที่เมคเซนส์หน่อยสำหรับการเป็นคนสุดท้ายที่ยืนหยัดอยู่เหนือทั้งหมด

Deadpool : ชั้น... คนที่มองเข้าไปข้างในจากข้างนอก... ฆาตกรที่กำลังปฏิบัติการอยู่...

Deadpool : นาย...  เงาที่ซีดจาง... ความทรงจำที่หายวับไป... จากทั้งหมดทุกคนที่ชั้นได้จัดการไป... มันต้องเป็นนายและชั้นจริงๆนั่นแหละ

Taskmaster : แกมันมาถึงทางตันแล้ว เวด มีแค่สิ่งเดียวที่ชั้นจะต้องมอบให้แก-- การฆ่าอย่างปราณีไงล่ะ

ทาสก์มาสเตอร์พุ่งเข้าฟันใส่เดดพูล แต่เดดพูลก็สามารถชักดาบออกจากฝักมาป้องกันเอาไว้ได้

Deadpool : นั่นแหละ! มาสู้กันดีกว่า! เราไม่มีทางจะแก้อะไรได้ด้วยการพูดคุยหรอก!

Deadpool : สนุกจริงๆ... หลังจากการนักพลังจิต จอมเวทย์ และมนุษย์ต่างดาวที่โดนควบคุมจิตใจไว้ ก็เป็นนาย--

Taskmaster : ย้ากก!

ทาสก์มาสเตอร์ปัดดาบคาตานะของเดดพูลจนหลุดมือออกไปได้ แต่เดดพูลก็สามารถคว้าข้อมือที่ถือกริช (หรือดาบสั้นนี่แหละ) ของทาสก์มาสเตอร์เอาไว้ได้

Deadpool : ขอให้ชั้นพูดให้จบก่อนที่นายจะแทงชั้นแล้วกัน! ฉันกำลังจะพูดว่า... หลังจากทั้งหมดที่เจ้าพวกงี่เง่านั่นพยายามจะเข้ามายุ่งในหัวชั้น... มันมีแต่นายที่มีโอกาสมากที่สุดที่จะเข้าใจในอะไรที่ชั้นพยายามทำอยู่!

ความสามารถของทาสก์มาสเตอร์คือการซึมซับความสามารถของคู่ต่อสู้ได้อย่างไม่ผิดเพี้ยนผ่านการสังเกตุ ซึ่งนั่นน่าจะทำให้เดดพูลคิดว่าทาสก์มาสเตอร์น่าจะเป็นคนที่เข้าใจเขาในตอนนี้มากที่สุด ว่าทำไมเขาถึงฆ่าเหล่าฮีโร่และวายร้ายไปเป็นจำนวนมาก

Taskmaster : ชั้นเข้าใจดีเลยล่ะ! แกมันก็เป็นไอ้บ้าอยู่เหมือนเดิม! วันนี้จะต้องกลายเป็นวัน--

แต่ยังไม่ทันที่ทาสก์มาสเตอร์จะได้ทำอะไร เดดพูลก็ปัดอาวุธของทาสก์มาสเตอร์หลุดออกจากมือไปได้

แล้วตามด้วยจระเข้ฟาดหางซะหนึ่งป๊าบ

Deadpool : นายพูดถูก! วันนี้เป็นวันของชั้น!

Deadpool : ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี่ ทุกคนคิดว่าชั้นเป็นแค่เจ้างี่เง่าน่ารักน่าชัง...

Deadpool : ... เจ้านักฆ่างี่เง่า ใช่สิ ก็ยังเป็นไอ้งี่เง่าเหมือนเดิม...

Deadpool : ...แต่ชั้นสามารถมองทะลุไอ้เรื่องงี่เง่าทั้งหมดได้และเห็นโลกในแบบที่มันเป็นจริงๆ!

Deadpool : การตายที่ขาดสามัญสำนึก... การฟื้นคืนชีพแค่เพื่อถูกฆ่าอีกครั้ง... การกลายพันธ์บ้าบอ.. รังสีอวกาศ.. มหันตภัยทางเคมี... ความรักข้างเดียว... สงครามที่ถูกปกปิด... การรุกรานที่ถูกซ่อนเร้น การเดินทางของฮีโร่มันมีแต่ความเจ็บปวด

Taskmaster : ก็สนุกกับการเดินทางซะสิ

ระหว่างที่เดดพูลยังพูดไม่จบ ทาสก์มาสเตอร์ก็ปาโล่ของเขาเข้าใส่หน้าเดดพูลเต็มๆ

Deadpool : เฮ่อ... เฮ่อออ...

Deadpool : นายไม่... นายไม่เข้าใจเลยรึไง ?

Deadpool : พวกเรามันแค่หุ่นเชิด!

Deadpool : ชั้นสามารถช่วยพวกเราทั้งหมดได้จากวัฏจักรอันไม่มีที่สิ้นสุดที่ดำเนินต่อไปเรื่อยๆนี่

Taskmaster : แกไม่เคยหุบปากบ้างเลยรึไง ?

ทั้งคู่พุ่งเข้าปะทะกันอีกครั้ง

นั่นแหละ

หน่วยความจำของหมอนี่เริ่มทำงานแล้ว

ปฏิกริยาสะท้อนกลับของหมอนั่นเริ่มเลียนแบบเราแล้ว


ให้หมอนั่นตาสว่างซะด้วยบทเพลงแห่งความทรงจำของเรา

Taskmaster : หุบปาก

หมอนั่นได้ยินเสียงชั้นแล้ว

Taskmaster : แน่สิ ชั้นต้องได้ยินเสียงแกอยู่แล้ว แกมันไม่รู้จักหุบปากเลยนี่นา

Deadpool : นายพูดอยู่เสมอๆ ว่าเมื่อนายเริ่มเลียนแบบใครซักคน นายสามารถคาดเดาการเคลื่อนไหวถัดไปของหมอนั่นได้ เพราะงั้นบอกชั้นหน่อยซิ

Deadpool : ชั้นจะทำไงต่อ ?

Taskmaster : ... โอ้.. โอ้ ไม่นะ..

ทาสก์มาสเตอร์รู้สึกได้ทันทีถึงแผนการที่เดดพูลได้วางไว้

Deadpool : ระวังหน่อยนะ... ชั้นรู้ว่ามันอาจทำให้กลัว แต่อย่ากลัวล่ะ

เงาดำทะมึนปรากฏขึ้นทางด้านหลังของทาสก์มาสเตอร์

Deadpool : เพราะใครๆก็รู้จักเพลิงแห่งความกลัว (Fear Burn) จากสัมผัสของแมนธิง (Man-Thing) ดี

ที่แท้ที่นี่ก็คือหนองน้ำในฟลอริด้า ซึ่งเป็นที่อาศัยอยู่ของแมนธิงนั่นเอง ซึ่งพลังของแมนธิงนั้นเมื่อเขาสัมผัสกับผู้ที่มีความกลัว ร่างกายของเขาจะปล่อยกรดชนิดพิเศษซึ่งจะทำให้เกิดการเผาไหม้ทันที โดยเขาทำหน้าที่เป็นผู้ปกป้องประตูมิติที่เชื่อมต่อกับทุกความเป็นจริง (Nexus of All Reality) ซึ่งอยู่ในหนองน้ำแห่งนี้ อ่านประวัติของแมนธิง (ภาษาไทย) ได้ ที่นี่

หัวของทาสก์มาสเตอร์ถูกพลังของแมนธิงเผาไหม้ไปในทันที

Deadpool : ดูแกสิ เจ้าตัวประหลาดที่น่าสงสาร (Look At You. You Poor Bastard.)

ความจริงแล้วคำว่า Bastard มีความหมายที่แรงกว่าคำว่าตัวประหลาดเยอะเลยครับ ประมาณว่าไอ้สารเลว ไอ้เชี่ย ไอ้ระยาม อะไรแบบนั้นเลย แต่ถ้าแปลแล้วใช้คำแนวนี้คงฟังดูแปลกๆในภาษาไทย

Deadpool : ยืนเฝ้ายามอยู่เหนือทุกสรรพสิ่ง ปกป้องทุกความทรมาน ทุกความเจ็บปวดที่คงอยู่

เดดพูลมองจ้องเข้าไปในดวงตาของแมนธิง สัตว์ประหลาดผู้ซึ่งสามารถเผาไหม้ทุกสรรพสิ่งที่มีความกลัว

Deadpool : เฝ้ามองดูชีวิตบัดซบของตัวเองที่วนซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในจักรวาลที่นับไม่ถ้วนนี้ แกกระชากเอาเศษซากความโศกเศร้าของแกออกจากเตียงนอนในทุกเช้าแล้วตื่นขึ้นมาทนทำหน้าที่พวกนี้อยู่ได้ยังไงกัน

Deadpool : ชั้นพนันว่าแกคงรู้สึกได้ว่าทำไมชั้นถึงมาอยู่ที่นี่ใช่มั๊ย ? ชั้นมาที่นี่เพื่อช่วย... เพื่อปลดปล่อยแกให้เป็นอิสระ... ทั้งหมดที่แกต้องทำคือเปิดประตูนั้นให้ชั้นซะ

ทันใดนั้นร่างกายของแมนธิงก็ระเบิดแตกออก

สัตว์ประหลาดตัวหนึ่งเข้าใจถึงสิ่งที่สัตว์ประหลาดอีกตัวหนึ่งกำลังพยายามจะทำให้สำเร็จแล้ว

เลือดเนื้อของแมนธิงคือกุญแจและประตู เขาสละชีวิตตัวเองเพื่อสิ่งที่พวกเรากำลังจะทำ

อย่าทำให้มันเสียเปล่า

Deadpool : โว้ นี่นะหรอ ? สุดปลายทางของถนน ?

เดดพูลเดินเข้าไปหน้าประตูมิติที่เชื่อมต่อกับทุกความเป็นจริงซึ่งเกิดจากร่างกายของแมนธิง

ไม่ใช่

นี่มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น

นายยังมีงานให้ต้องทำอีก

สิ่งที่เดดพูลพบเห็นข้างในนั้นคือโลกแห่งความเป็นจริงมากมาย ไม่ว่าจะเป็นโลกที่เขากลายเป็นโปรเฟสเซอร์เอ็กซ์ โลกที่เขากลายเป็นดอกเตอร์ออกโทปุส โลกที่เขากลายเป็นดอกเตอร์เสตรนจ์ โหลดที่เขากลายเป็นกัปตันอเมริกา หรือแม้แต่โลกที่เขากลายเป็นโอดีน (มั๊ง) และโลกแห่งความเป็นจริงอื่นๆ อีกมากมาย

การตามหาจุดศูนย์กลางของการดำรงอยู่ไม่ใช่งานง่ายๆ

แม้แต่ผู้บุกเบิกของจักรวาลเราอาจจะไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าของเล่นสำหรับโลกอื่น

นายอาจจะค้นหาไปตลอดกาลและไม่มีทางได้เจอกับจุดเริ่มต้น... หรือจุดจบ... เลยก็ได้

แต่ในที่สุดเดดพูลก็พบทางออกจากจุดเชื่อมต่อมาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงหนึ่ง

Deadpool : เฮ่อออออ มาเริ่มกันเลยแล้วกัน

Deadpool : ไม่ช้าก็เร็วจะต้องมีใครซักคนเข้าใจในสิ่งที่เราทำ และเมื่อนั้น...

สถานที่ที่เดดพูลออกมานั้นดูเหมือนว่าจะเป็นห้องทำงานของนักวาดการ์ตูนกลุ่มหนึ่ง (ซึ่งก็คือนักเขียนและนักวาดซีรีย์ชุดนี้นี่แหละ) และสิ่งที่เหล่านักวาดการ์ตูนกลุ่มนี้กำลังคุยกันอยู่ก็ช่างเหมือนกันเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่กับเดดพูลในตอนนี้ไม่มีผิด

??? : เอาละ คัลเลน (Cullen)... เอาละ มันจะจบยังไงล่ะ ?

Cullen : โอเค... หน้าสุดท้ายเราจะซูมหน้าเดดพูลใกล้ๆว่าเขาปรากฎตัวมาอยู่หน้าประตูห้องประชุมนึงของมาร์เวล ราวกับนักรบไวกิ้งที่เรียกหารางวัลสำหรับการต่อสู้ เขาเอ่ยวลีแด่ศัตรูที่กำลังจะตาย

Cullen : แล้วเดดพูลก็มองเข้ามาในห้องแล้วเห็นเรา--พวกเราทุกคน--กำลังทำงานกันอยู่ อืม... ดาริบอร์ (Dalibor)... เอาให้แน่นะว่านายวาดชั้นได้หล่อเหมือนตัวจริงนะ

Cullen : ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ทีมของเรากำลังทำกันอยุ่ มันจะเป็นคอมมิคระดับมาสเตอร์พีซ! นักฆ่าปากมากเงื้อดาบของเขาขึ้น... เตรียมที่จะฟัน... เมื่อเขาได้รู้แล้วว่ามีโลกอีกโลกหนึ่งที่กำลังมองดูเขาอยู่

Deadpool : เฮ้... ชั้นเห็นนะว่านายอยู่นั่น... กำลังมองดูชั้นอยู่

Deadpool : ไม่ต้องกังวล ชั้นจะจัดการเจ้าพวกตัวตลกนี้ก่อน... แล้วก็จักรวาลนี้ก่อนที่นายจะทันรู้ตัวซะอีก

Deadpool : แล้วชั้นจะไปหานายเร็วๆนี้แหละ

จบเล่ม 4.

***อ่านจบแล้วก็คอมเมนท์กันหน่อยสิเธอว์***

------------------------------------------------------------------------------------------

คุยกันท้ายเล่ม
          ในที่สุดก็มาถึงเล่มจบของซีรีย์นี้ซักที หลังจากดองเอาไว้นานมากๆ ส่วนใครที่อ่านมาจบเล่ม 4 แล้วยัง งงๆ อยู่ว่าเดดพูลจะฆ่าพวกฮีโร่ไปทำไม ผมก็จะอธิบายให้ฟังย่อๆ ก็ประมาณว่าเดดพูลเกิดรู้ขึ้นมาว่าตัวเองเป็นแค่ตัวละครในคอมมิคที่ถูกคนบงการชีวิตอยู่ และเดดพูลพยายามที่จะหลุดพ้นและปลดปล่อยทุกคนจากวงจรนั้นด้วยการฆ่าทุกคนให้หมด เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีชีวิตอยู่เป็นตัวละครให้คนขีดๆเขียนๆตามใจได้อีกนั่นเองครับ และในตอนจบเล่มนี้เราก็จะเห็นว่าเดดพูลได้ขยายขอบเขตการปลดปล่อย (ฆ่า) ของเขาออกไปด้วยการเดินทางไปยังจักรวาลอื่นๆ ซึ่งจะเป็นเรื่องราวต่อไปอีก 2 ซีรีย์คือ Deadpool Killustrated 4 เล่ม และ Deadpool Kills Deadpool อีก 4 เล่ม ครับ ซึ่งผมคงค่อยๆทยอยสปอยล์ไปเรื่อยๆ นะครับ ส่วนตอนจบเล่มนี้ก็คือเดดพูลเดินทางมายังจักรวาลของนักวาดการ์ตูนที่วาดเขา (รวมทั้งฮีโร่คนอื่นๆ ในจักรวาลของเขา) เพื่อที่จะมาฆ่านักวาดการ์ตูนพวกนี้เพื่อที่ตัวเองจะได้มีชีวิตเป็นอิสระจริงๆซักที ไม่ต้องทำตามสิ่งที่นักวาดการ์ตูนพวกนี้วาดให้เขาเป็นอีกต่อไปนั่นเองครับ (งงมั๊ย ?) และช่องสุดท้ายเดดพูลก็หันมาพูดกับพวกเรานักอ่านว่าซักวันเขาก็จะตามมาจัดการพวกเราที่เอาชีวิตเขามาดูเป็นเรื่องสนุกสนานเป็นรายต่อไปครับ... ระวังตัวให้ดี บางทีเดดพูลอาจจะอยู่ข้างหลังคุณแล้วก็ได้ วะฮ่าฮ่า