Secret Wars Tie-In: M.O.D.O.K. Assassin #1 (2015)

ในโลกที่เต็มไปด้วยนักฆ่า วายร้ายและสัตว์ประหลาด
ใครกันที่จะอยู่เหนือเหล่าร้ายพวกนี้!? ใส่ชื่อ M.O.D.O.K. ลงไป
The Mental Organism Designed Only for Killing!

 M.O.D.O.K. Assassin #1 (2015)
เรื่องโดย : Christopher Yost
ภาพโดย : Amilcar Pinna, Rachelle Rosenberg
วางจำหน่าย : 27 พฤษภาคม 2558
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics
ผู้สปอยล์ : Petch

พหุจักรวาลได้ถูกทำลายลงไปแล้ว

เหล่าฮีโร่แห่ง Earth-616 และ Earth-1610
นั้นไม่มีพลังพอที่จะปกป้องมันไว้ได้!

ตอนนี้ ทั้งหมดที่ยังคงอยู่คือ ยุทธโลกา (Battleworld)

ดินแดนไพศาลที่ถูกปะติดปะต่อจากเศษซากของเหล่าพิภพ
ที่ไม่มีอยู่อีกต่อไป ดินแดนที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยความประสงค์
ของพระเจ้าและผู้เป็นนายของมัน วิคเตอร์ วอน ดูม!

แต่ละเขตนั้นล้วนปกครองโดยตัวของมันเอง!

(คลิ๊กที่รูปเพื่อดูรูปขนาดใหญ่)

“ในตอนเริ่มต้นนั้นมันไม่มีอะไรเลย”

“ไม่มีอะไรนอกจากเทพเจ้าดูม  >>>ไม่เป็นที่ยอมรับ>>>”

“ดูมได้ช่วยพวกราทั้งหมดไว้ และเป็นที่รู้กัน///ไม่รู้กัน”

“วิทยาศาสตร์ที่เป็นเบืองหลังของเรื่องนี้ ไม่เป็นที่ยอมรับ /// เกินกว่าที่จะตั้งคำถามได้”

“ลอร์ดดูมนั้นคอยสอดส่องมองดูพวกเรา ปกครองด้วยกฎเหล็กและสภาที่อยู่เคียงข้าง”

“>>>ไม่เป็นที่ยอมรับ>>>”

“นี่คือยุทธโลกา”

“<<<เป็นที่ยอมรับ<<<”

“คำถามที่ยิ่งใหญ่ไปกว่านั้นของการกำเนิดจักรวาลนี้และกฎของดูม <<ฆ่า>> ไม่ใช่จุดประสงค์ที่ชั้นถูกออกแบบมา”

“แม้กระนั้นในฐานะของรูปลักษณ์ของวิทยาศาสตร์ที่มีชีวิต ก็ยากที่จะละความสนใจ”

“วันนี้ชั้นสนใจกับอัจฉริยะคนหนึ่ง อ๊อตโต อ๊อคโตเวียส”

“โน๊ตไว้ด้วย!!! เวลาที่ฉันพูดว่า "อัจฉริยะ" มันคือการ <<<ประชด<<<”

“โอกาสที่เขาจะตายวันนี้คือ 100%”

“อ๊อคโตเวียสนั้นเป็นเป้าหมายของสมาคมนักฆ่าและการปฏิบัติการนั้นก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว”

“นักฆ่าที่ชื่อว่า บูลสอาย และเขาไม่เคยพลาดเป้าหมายเลย <<ไม่ถูกต้อง>>”

“แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ความตายของอ๊อตโตเป็นสิ่งที่แน่นอน”

“เรากลับมาเรื่องคำถามของจุดประสงค์ที่แท้จริงดีกว่า”

“ไม่ใช่เพื่อรับใช้ <<ฆ่า>> ไม่ใช่ปรัชญา <<ฆ่า>>”

“ฉันถูกออกแบบขึ้นมาเพื่อสิ่งเดียวเท่านั้น”

M.O.D.O.K.: ชั้นคือร่างมีชีวิตที่ถูกออกแบบขึ้นมาเพียงเพื่อการฆ่า ฉันคือ

“มอด๊อก!”

Bullseye: ทำอะไรของแก ไอ้สัตว์ประหลาดยักษ์?! นี่คือการลงโทษที่แกมาจุ้นจ้าน

M.O.D.O.K.:  น่าสมเพชจังเด็กน้อย แกคิดว่าแกจะฆ่าชั้นด้วยมีดได้เหรอ มองสิเวลาที่ฉันหยุดมีดแกกลางอากาศ ฉันคือมอด๊อก! ฉันรู้ทุกเรื่องที่มีให้รู้เกี่ยวกับการฆ่า ฉันคือ--

Bullseye: ไอ้โง่ที่ปากมากไปไง

Bullseye: แกกำลังแหกกฎที่นี่ ไม่ใช่ฉัน แกเข้ามาก้าวก่ายกับงานของสมาคมนักฆ่า และที่แย่กว่านั้น... แกทำให้ฉันพลาดเป้า

M.O.D.O.K.: เงียบน่า!! แกได้เพิ่มความเจ็บปวดของการตายขอแกด้วยอัตรา--

Bullseye: แกแน่ใจนะว่าแกต้องการแบบนี้

M.O.D.O.K.: แน่ใจสิ การคำนวนนี้มันง่ายจะตาย

Bullseye: ฉันไม่ได้พูดถึงคณิตเว้ย เจ้างั่ง!!

Bullseye: ฉันพูดถึงเรื่องที่ชั้นจะเอามีดนี่ไปปักกะโหลกยักษ์ของแก

M.O.D.O.K.: ตายซะ!!!!

M.O.D.O.K.: ฮ่าๆ แกยังพลาดอยู่อีกนะ แต่ก็ยังเรียกตัวเองว่าไม่เคยพลาดเลย <<<โง่<<<!

M.O.D.O.K.: อะไรน่ะ?!

“โล่พลังงานของฉันกำลังจัดการกับไพ่เด็กเล่นนั้น ในขณะทีที่มีดสั้น... มันมีแรงหมุนที่แปรปรวนไปมา ทำลายการคำณวนของชั้น”

“มีความเป็นไปได้ที่สมองของมันจะได้พิสูจน์ความมีคุณค่า”

M.O.D.O.K.:  อ๊าาา!

M.O.D.O.K.: นี่มัน <<<ไม่เป็นที่ยอมรับ<<<

M.O.D.O.K.:  แต่ในขณะที่การโจมตีของแกนั้นประสบผลสำเร็จ แต่การโจมตีของชั้นประสบความสำเร็จยิ่งกว่ามากนัก

Bullseye: เอิ๊กกกก... จะฆ่า... แก...

M.O.D.O.K.:  หืม เป็นโครงการณ์ที่น่าสนใจสำหรับเหตุการณในอนาคตนะ

M.O.D.O.K.:  แต่ขอให้ฉันได้นำเสนอแกเรื่องการคาดเดาทาง >>>วิทยาศาสตร์>>> พลังที่ไม่มีขีดจำกัดของจิตชั้นจะพุ่งไปที่สมองอันมีขีดจำกัดของแก และชั้นจะปลดปล่อยพลังนั้น..

Bullseye: แกทำไม่…

M.O.D.O.K.:  และแกก็จะตาย

Bullseye: อ๊าคคคคคคค!!

“ดูเหมือนว่าการคาดการณ์ของชั้นจะแม่นยำกว่ามาก”

“ดูสีหน้าของมันสิ มันทำให้ <<<อดขำไม่ได้เลย<<<”

Otto: โอ้ พระเจ้า ขอบคุณๆๆ... คุณช่วยชีวิตผมไว้

M.O.D.O.K.: มัน <<<แน่อยู่แล้ว>>> คนที่ว่าจ้างสมาคมนักฆ่านั้นต้องการเทคโนโลยีที่แกขโมยมาจากห้องแลปของ Advanced Idea Mechanics (A.I.M.) ห้องแลปของชั้นเอง

Otto: โอ้ ไม่นะ

“ตายแน่นอน 100%”

“ความฉลาดของอ๊อคโตเวียสนั้น >>>เทียบกับฉันไม่ได้>>> เลย ฉันยอมให้หนีไปพร้อมกับเทคโนโลยีของฉัน เพื่อที่ฉันจะได้รู้ตัวคนว่าจ้าง”

“ความเกี่ยวโยงที่ซับซ้อนของบูลสอาย เทคโนโลยีฉันจะไม่มีวันออกสู่ตลาดเพราะมันจะทำให้ฉันถูกฟ้องร้อง”

“NIMROD CPU เทคโนโลยีชั้นสูงจากอีกเขตปกครอง... ลำหน้ายิ่งกว่าเทคโนโลยีใดๆที่ดินแดนนี้เคยสร้างขึ้นมา”

“<<<ไม่นับฉัน>>>”

“การมีอยู่ของเทคโนโลยีนี้ผิดกฎหมายแน่นอน”

“กฎหมาย ถ้าไอ้ของแบบนั้นมีอยู่ในที่แบบนี้นะ ที่ๆถูกปกครองโดย...”

???: มอด๊อก

MD: โอ้ สวัสดีคาล... หรือข้าควรจะเรียกว่า…

M.O.D.O.K.: บารอน มอร์ดอ!

Baron Mordo: ชอบฟังตัวเองพูดขนานั้นเลยหรอ เจ้าสัตว์ประหลาด ?

Clea : รีบๆหน่อยเถอะค่ะ ท่านบารอน ข้าพะอืดพะอมเวลามองสิ่งมีชีวิตวิทยาศาสตร์ที่น่ารังเกียจนี่

M.O.D.O.K.: การดูถูกของท่านนั้นไม่มีความหมายอะไรเลย เคลีย และจากที่ท่านเสียดสีมา ท่านบารอน... <<<ฆ่า<<< ต้องการให้ข้ารับใช้อะไร

Baron Mordo:  อย่ามาเล่นเกมกับฉัน มอด๊อก ในฐานะบารอนข้าจะทนเฉยไว้... แต่แค่ครั้งนี้เท่านั้น…

M.O.D.O.K.: ผิดแล้ว ท่านต้องการข้า

Baron Mordo: และก็ยังต้องการอยู่ แน่นอนว่าเจ้าจะได้ค้นพบว่าตัวเองอยู่ชิลด์ หรือไม่ก็ศิโรราบอยู่ใต้ค้อนแห่งเหล่าธอร์ไปซะ

M.O.D.O.K.: ถ้าพวกนั้นกล้าก็ลองเข้ามาได้

Baron Mordo: สมาคมนักนักฆ่าจะไม่ทนกับเรื่องนี้ บูลสอายนั้นเป็นคนโปรดของพวกสามทหารเสือ พวกเขาจะตัดหัวเจ้าแน่ ถ้าพวกเขาจะหากำแพงที่ใหญ่พอจะเอาหัวเจ้าขึ้นไปประดับได้

Baron Mordo: แต่สิ่งที่ข้าอยากรู้ยิ่งกว่าคือเกี่ยวกับเป้าหมายของพวกมัน ทำไมพวกมันต้องการตัวไอ้เจ้าปลาหมึกนั่น ?

M.O.D.O.K.: ท่านคงต้องไปถามบูลสอาย โอ้! ผิดพลาด! ท่าน <<<ไม่สามารถทำได้<<<

Baron Mordo:  ตลกนี่

M.O.D.O.K.: ใช่ >>>มันตลก>>>

Clea: พอได้ละ ข้ารู้สึกอ้วกขึ้นมาถึงคอข้าแล้วแค่มองเจ้าสิ่งนี้

Baron Mordo: เจ้าคิดว่าเจ้าอยู่เหนือกฎหมาย มอด็อก แต่มันไม่ใช่เลย ข้าคือกฎหมาย ข้าคือผู้ช่วยของดูม และถ้าเจ้าคิดจะล้ำเส้นข้าละก็...


Baron Mordo: เจ้าจะได้เจอกับความพิโรธของข้าแน่
“พิการ ระเบิด ชำแหละ คว้านท้อง”

“<<<ฆ่า<<<”

“แผนการไหนอีกที่ฉันเตรียมไว้สำหรับมอดอร์ ? สำหรับคนที่เขารัก ? สำหรับพวกมันทุกคน

“ถึงยังไงซะ…”

 “__ที่นี่ก็คือคิลวิลล์”

“เหล่าลูกแกะต่างใช้ชีวิตไปวันๆ ด้วยความหวาดกลัว”

“พวกเขารู้ว่าทำอย่างอื่นดีกว่าที่จะออกมาเดินตอนกลางคืน”

“<<<ความจริง<<<! ตามสถิติแล้วตอนกลางวันก็ไม่ได้ดีไปกว่านั้นเลย”

“พวกเขาหลบซ่อนอยู่ที่ไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้ พวกเขาขลาดกลัวอยู่ลูกกรงที่ทำให้พวกเขาอึดอัด”

“เมืองนี้เต็มไปด้วยนักฆ่าและวายร้ายและ <<<สัตว์ประหลาด<<< ที่ก่อสงครามขับเคี่ยวกันเอง รับประกันได้เลยว่าความเสียหายน่าประทับใจมาก”

“คนเหล่านี้ไม่มีฮีโร่หลงเหลืออยู่ที่จะคุ้มครองพวกเขาอีก”

“เพราะฉันฆ่ามันหมดแล้ว”

“ทะเลทางทิศเหนือนยังคงแสดงให้เห็นถึงแรงโน้มถ่วงที่แปรปรวนหลังจากที่ฉันซ่าแกรวิทรอน (Gravitron) มันกลายเป็นว่าเขาไม่ได้ทรงพลังไปกว่าหลุมดำเลย”

“เขาแปลกใจมากซึ่งมันเป็นเรื่องที่ >>>น่ายินดี>>>”


“ทางทิศตะวันตก ราชวงศ์แห่งเอ็ม... ดินแดนที่เต็มไปด้วยพวกผิดแปลกทางพันธุกรรมและปกครองโดยมัน”

“พวกมันเรีกยตัวเองว่ามนุษย์ขั้นสุดยอด แต่ >>>ไม่มีใครสุดยอดไปกว่ามอด๊อก>>>”


“ทางทิศใต้เมืองกำลังจมอยู่กัม <<<ความโง่<<<”

“ด้วยเหตุที่ที่พวกมันไม่รู้จักการใช้ปฎิทิน แต่พวกหมู 2099 ก็ยังรู้ดีว่าไม่ควรการก้าวก่ายฉัน”


“และทางทิศตะวันออก….”

“...ดินแดนของเซนทิเนล”


“ดินแดนที่ถูกปกครองโดยหุ่นยนต์ยักษ์”

“เซนทิเนลนั้นเป็นเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าแต่ มี >>>ข้อจำกัด>>> ที่น่าสมเพชในด้านการออกแบบ”

“พวกมันฆ่าแค่ <<<มนุษย์กลายพันธุ์<<<”

“พวกมันสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของราชวงศ์เอ็ม สัมผัสได้ถึงมนุษย์กลายพันธุ์ที่นั่น พวกมันกระหายที่จะฆ่าพวกนั้นทุกคน”

“แต่พวกมันไม่กล้าทำ! เพราะการข้ามเข้ามาในคิลวิลล์คือการเผชิญหน้ากับชั้น”

“ในเรื่องนี้ พวกมันก็แสดงความฉลาดออกมาอยู่บ้าง”

“ที่สุดแล้วที่พวกมันมี”

Sentinel: มีสัญญาณของมนุษย์กลายพันธุ์

M.O.D.O.K.: <<<อู้-โอ้<<<

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ราชวงศ์เอ็ม ก็ได้โชว์ความ <<<ไร้<<< ปัญญาออกมา”

“พวกเขาก็รับรู้ถึงการมีอยู่ของดินแดนเซนทิเนลเช่นกันและได้ส่งคนมาสำรวจเป็นบางครั้งบางคราว”

“ในครั้งนี้คือ... หัวขโมย”

“น่าประทับใจ”

“เขาหลบหนีออกจากดินแดนของเซนทิเนลมาได้และกลับเข้ามาในคิลวิลล์”

“คำถามที่น่าสนใจก็ผุดขึ้นมา... เซนทิเนลหวาดกลัวฉัน แต่พวกมันก็มีชีวิตเพียงเพื่อที่จะฆ่ามนุษย์กลายพันธุ์”

“มันจะปฎิเสธธรรมชาติของมันได้ไหม ? มันจะปฏิเสธสิ่งที่พวกมันถูกออกแบบมาได้ไหม”

“>>>คำตอบคือไม่ได้>>>”

“มนุษย์กลายพันธุ์ตาย <<ชัวร์ๆ<<”

“ไม่น้อยไปกว่าที่หัวขโมยคนนึงควรจะได้รับ”

“เว้นแต่หัวขโมยคือ <<<ฉัน<<<”

“การกำจัดเป้าหมาย เลบิว เรมี่ หรืออีกชื่อคือ แกมบิท กำลังดำเนินการ”

M.O.D.O.K.: ผิดแล้วเจ้าหุ่นยนต์!

Sentinel: สิ่งมีชีวิตในนามมอด๊อกไม่ควรเข้ามายุ่ง

M.O.D.O.K.: สิ่งมีชีวิตในนามเซนทิเนลก็ไม่ได้ดีไปกว่า <<<เครื่องปิ้งขนมปัง<<< ตั้งโปรแกรมหรอก เจ้าเคยได้เรียนรู้อะไรบ้างในการเข้ามาก้าวก่ายคิลวิลล์ ?

Sentinal: ...ฆ่า ?

M.O.D.O.K.: ถูกต้อง

Sentinal:  ซแคว๊กกกก!!

M.O.D.O.K.: ฝากข้อความนี้ไปถึงเจ้านายเจ้าด้วยนะ เซนทิเนล

M.O.D.O.K.: แม้แต่หุ่นยนต์ก็ตายได้

Sentinal: เป้าหมายใหม่ มอด๊อก กำจัด!


“เซนติเนลมันได้รับการดัดแปลงมา แต่ดัดแปลงมาไม่มากพอที่จะก้าวข้ามชั้นไปได้”

“นี่คือเหตุผลที่บารอนมอร์ดอต้องการฉัน”

“ไม่มีจิตใจใดที่ฉันไม่สามารถควบคุมได้...”

M.O.D.O.K.: เอาให้เต็มที่เลยเซนตินอล แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ฉันว่าที่แกทำมันก็ <<<เต็มที่แล้ว<<<

“...เช่นเดียวกับที่ไม่มีเทคโนโลยีใดที่ฉันไม่สามารถเป็นเจ้านายมันได้”

Sentinal: ผิดพลาด! ข้อมูลกำลังถูกเขียนทับ!

M.O.D.O.K.: อะไรจะ <<<เซอร์ไพรส<<< ขนาดนี้...

“ไม่สำคัญว่าจะเป็นมนุษย์หรือเครื่องจักร”

“ฉันถูกออกแบบมาเพื่อการฆ่าเท่านั้น”

M.O.D.O.K.: ฟังไว้นะ "สติปัญญา" หลักของเซนทิเนล

M.O.D.O.K.: โน๊ตไว้เลยว่าฉันใช้คำว่าฉลาดอีกครั้ง เพื่อ เพื่อดูถูก และ ประชดประชัน ถ้าเจ้าหุ่นอัตโนมัติสีสวยๆอย่างพวกแกกล้าข้ามมาในคิลวิลล์อีก พวกแกจะถูก <<<ทำลาย<<< อย่างสิ้นซาก!

M.O.D.O.K.: และชั้นจะหาแกให้เจอ มาสเตอร์โมลด์ (Master Mold) หรือชื่ออะไรก็แล้วแต่ที่แกใช้เรียกตัวเอง...

M.O.D.O.K.: ฉันจะตั้งโปรแกรมแกใหม่ให้รักมนุษย์กลายพันธุ์หรืออาจจะให้แกเป็น <<<สัตว์เลี้ยง<<< ของฉันซะเลย

<<<เข้าใจ<<< ตรงกันนะ!

Gambit: ขอบคุณ... บ้านของแมกนัสจะตอบแทนคุณสำหรับ--

M.O.D.O.K.: ฉันช่วยอะไรไม่ได้หรอกนอกจากเห็นว่าแกบุกรุกเข้ามาในคิลวิลล์

Gambit: อะไรนะ ?

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ไม่เคยเบื่อเลย

“วันนี้ก็เป็นวันดีๆอีกวัน”

“จนกระทั่งตอนนี้”

“ท้องฟ้าได้ระเบิดขึ้นมาเหนือชั้น”

“ราวกับโลกทั้งใบได้ตกลงมา”


“วิทยาศาสตร์นั้นไม่ยอมรับถึงเรื่องของสวรรค์และนรก”

“แค่ดูมเท่านั้น”

“งั้นนี่ก็ไม่ใช่ทั้งปีศาจ….”

“...หรือนางฟ้า”

“ธอร์คนนึงได้ตกลงมาแทบเท้าชั้น”

“<<<ฆ่า>>>”

“<<<ฆ่า>>>”

“<<<ฆ่า>>>”

“<<<ฆ่า>>>”

“ฉันคิดอยากที่จะฆ่าธอร์มาตลอด เธอนั้น... เธอ...”

“เธอนั้นช่าง >>>น่ารัก>>> อะไรอย่างนี้”

ตอนต่อไป: รักแรกฆ่า!

จบเล่ม 1.

กดแค่ 1 ครั้งแทนคำขอบใจ คลิ๊กที่นี่

ซื้อคอมมิคเล่มนี้แบบดิจิตอลถูกลิขสิทธิ์ คลิ๊กที่นี่

***อ่านจบแล้วก็คอมเมนท์กันหน่อยสิเธอว์***

------------------------------------------------------------------------------------------

คุยกันท้ายเล่ม
         จากเล่มนี้จะได้เห็นถึงการที่มอด๊อกฆ่าทุกคนที่ก้าวก่ายมาใน คิลวิลล์โดยไม่สนใจคำพูดของบารอนและยังหยามธอร์ เล่มนี้ก็จะลดอารมณ์เครียดจาก Secret Wars เล่มหลักลงมาหน่อยโดยเนื้อหาสำหรับผมนั้นคิดว่า สนุกแล้วก็ตลกและสะใจกับการที่ มอด๊อกพูดเสียดสีคนอื่น เล่มนี้คลายเครียดลงได้เยอะเลยครับ ตอนท้ายก็มีธอร์ตลงกมา มาดูกันตอนหน้าครับว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

Petch

------------------------------------------------------------------------------------------

         เล่มนี้เป็นฝีมืสปอยล์ของนักสปอยล์หน้าใหม่ของเวบเราครับ ซึ่งต้องบอกเลยว่าฝีไม้ลายมือ สำบัดสำนวนดีมาก ผมถึงกับอดใจไม่ได้เข้ามาช่วยเรียบเรียงประโยค และตกแต่งตัวอักษรให้ดูสวยงาม เพราะอยากให้คนอ่านเข้าถึงอรรถรสของเล่มนี้จริงๆ โดยส่วนตัวแล้วผมอ่าน M.O.D.O.K. ว่า "โมด็อก" นะ แต่ในเมื่อคนสปอยล์เรียกว่า "มอด๊อก" ก็ไม่มีปัญหาอะไร มันอยู่ที่สำเนียงการออกเสียงมากกว่า เล่มนี้ผมเองก็ค่อนข้างชอบ เคยคิดจะทำสปอยล์เองด้วยซ้ำ แต่ก็นะ.. ของเก่าๆที่ดองไว้ยังมีอีกเพียบ ทำไม่ทันแล้ว ฮ่าๆๆ... แต่ชอบเล่มนี้เพราะความมั่นใจในตัวเอง สำนวนพูดจิกกัดของโมด็อกนี่มันถูกใจผมจริงๆ ก็หวังว่าทุกคนจะชื่นชอบกันนะครับ ยังไงอ่านจบแล้ว สละเวลาคอมเมนท์กันซักนิด เป็นกำลังใจให้นักสปอยล์หน้าใหม่ของเราหน่อย

Musashi